Pisanie to moje zamiłowanie | blog o pisaniu i nie tylko

Urodził się prawdopodobnie w 1996 r. Był wielkim objawieniem, początkowo wzbudzał zachwyt i podziw. Szybko jednak ze sprzymierzeńca stawał się wrogiem ludu. Spychano go na margines życia. Od 2003 r. był już właściwie poza zasięgiem wrogich spojrzeń by odejść na zawsze pod koniec 2006 r. O kim mowa? Chodzi o Pana Spinacza, o imieniu Clippy ;) Wybaczcie ten dość cmentarno-listopadowy wstęp w odniesieniu do wirtualnego asystenta Microsoftu, którego pamiętają (kochając lub nienawidząc) użytkownicy pakietu Office 97 i kilku nowszych. Dopiero osoby korzystające z Office 2007 nie miały już przyjemności kontaktu z tym wytworem giganta z Redmond. Kilka lat temu wzmiankowano o jego powrocie i nawet do niego doszło, ale już w nieco innej odsłonie. Nie będę się rozwodził na temat szczegółów, bo chcę się skupić na tym dawnym Spinaczu. Dlaczego wybrałem akurat taki temat na dzisiejszy wpis? Tak się jakoś złożyło, że ostatnio trafiłem przypadkiem w Internecie na obrazek prezentujący Pana Sp

Przyszedł czas, żeby w kilku, a może kilkunastu zdaniach zakończyć nasz mały tryptyk, minitrylogię poświęconą celom pisania. Rzecz jasna moglibyśmy w tym obszarze tematycznym stworzyć nie trzy, ale zdecydowanie więcej tekstów, ale my skupiamy się tylko na tym, co chyba najważniejsze. fot. geralt ( Pixabay.com ) Przyglądaliśmy się już tematowi celów pisania w kontekście negatywnym , potem było trochę o informowaniu, czyli można powiedzieć pisaniu neutralnym . Dzisiaj przyszedł czas na to, co najprzyjemniejsze. Informowanie jest ważne, ale nie da się ukryć, że pisząc bardzo często wyrażamy wiele pozytywnych emocji, wewnętrznych stanów, które w ten sposób wyrażamy, np. Ależ ta polana jest cudowna! Ależ tu pięknie! Jestem dzisiaj w znakomitym nastroju! Rzecz jasna tego typu przykłady moglibyśmy sobie mnożyć bez końca, bo przecież z autopsji wiele takich znamy. To jasne, że pisząc nie tylko możemy wyzwalać własne emocje, ale jesteśmy w stanie całkiem skutecznie budzić emo