Pisanie to moje zamiłowanie | blog o pisaniu i nie tylko

Ostatnio mówiliśmy sobie o trollach, hejterach i AFK-erach . Jak wiemy albo nie, była to pierwsza część naszej małej trylogii. Dzisiaj zapraszam na kolejną odsłonę cyklu "Cele pisania". Zdarza się często, że słowa pisane czy mówione muszą być wykorzystane w celu skonstruowania suchej informacji, komunikatu, np. Jan Kowalki poszedł do sklepu, Francja pokonała Chorwację w finale mundialu, pociąg odjeżdża o 9:40, itp. Tego typu przekaz nie jest nacechowany ani pozytywnie, ani negatywnie jeśli chodzi o natężenie emocji i oddziaływanie na uczucia (pomijając oczywiście fakt, że kibic Francji słysząc taką informację wpada w zachwyt, a fan Chorwatów rozkłada bezradnie ręce :). Tyle teorii, a jak to często wygląda w praktyce?  źródło: 3dman_eu (Pixabay.com) Wiemy dobrze, że we współczesnym świecie takie zupełnie bezstronne i czyste informowanie nie jest zbyt często spotykane. Wiele portali, czasopism i media w ogóle, dość chętnie ubarwiają swój przekaz informując o czymś p

Troll i hejter to pojęcia bardzo dobrze znane nie tylko tym, którzy sporo czasu spędzają stukając w klawiaturę komputera. Nawet ci, którzy z Internetem nie mają za wiele wspólnego, o trollach i hejterach pewnie słyszeli. Gwoli formalności przytoczmy jednak definicje. Wikisłownik podaje, że troll to:  „(1.1) (mit. germ. skand.) istota mająca postać olbrzyma lub karła, zamieszkująca zwykle górskie pieczary, zazwyczaj nieprzyjazna wobec ludzi (1.2) (środ. inform.) w środowisku użytkowników Internetu: osoba zamieszczająca na publicznym forum napastliwe, kontrowersyjne, ośmieszające innych wypowiedzi, których celem jest wywołanie dyskusji i skupienie uwagi na autorze”. Nas w tym wypadku interesuje oczywiście drugie znaczenie, choć to pierwsze również rzuca cenne światło na zagadnienie. Natomiast hejter to: „(slang. w Internecie) osoba, która krytykuje coś lub kogoś w bezwzględny sposób, najczęściej anonimowo lub pod pseudonimem”.  źródło: 3dman_eu (Pixabay.com) Powyższ

Pamiętam to doskonale, choć minęło już około 20 lat. Oglądając telewizję natrafiałem na kanał, gdzie jakiś sympatyczny pan charakterystycznie gestykulował i prawił mało jeszcze wtedy zrozumiałe dla mnie słowa o języku polskim. Bardzo mi się to jednak podobało. Pewnie już domyśliliście się, że tym panem był prof. Jan Miodek. Nie trzeba chyba nikomu go przedstawiać, ale gwoli formalności przypomnijmy, że ten bodaj najwybitniejszy polski językoznawca prowadził niegdyś legendarny program „Ojczyzna polszczyzna”. Wrocławski krasnal, umieszczony przed budynkiem Instytutu Filologii Polskiej, upamiętniający prof. Jana Miodka. Figurka krasnala została stworzona z okazji jubileuszu 70-lecia urodzin oraz zakończenia kariery pedagogicznej profesora Miodka źródło: Jarosław Góralczyk - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=61485014 Nie ukrywam, że jestem wielkim fanem współczesnego programu profesora -„ Słownik polsko@polski ”. Naprawdę oglądając k

Wokół nas tak dużo jest wszelakiej elektroniki, obrazów stałych i ruchomych, efektów specjalnych itp., itd. Internet, YouTube, wirtualny świat - to wszystko nas otacza i nierzadko przygniata. I żeby było jasne - gdy tylko zachowujemy do tego zdrowy dystans i korzystamy z głową robimy bardzo dobrze. W tej całej elektronice i internetach jest też ogrom przydatnych i wartościowych treści - sam słucham i oglądam kilku youtuberów. Tak czy inaczej realizuję się właśnie w pisaniu i do tej aktywności czuję spory sentyment i miętę. Czyż pisanie nie ma w sobie tego tajemniczego "czegoś"...? fot. Bru-nO (Pixabay.com) Może i poniekąd prawdą jest, że wielu współczesnych ludzi ceni bardziej obraz ruchomy i przekaz dźwiękowy niż tekst pisany. Może to i jest jakiś znak czasu. W dzisiejszym jednak tekście chciałbym wspólnie z Wami wspomnieć o kilku kwestiach, które moim (naszym?) zdaniem sprawiają, że przed pisaniem rozciąga się, mimo wszystko, bardzo obiecująca przyszłość. Oto,