Pisanie to moje zamiłowanie | blog o pisaniu i nie tylko

Ostatnio miałem przyjemność skorzystać z pomocy Pana Pawła Pomianka z serwisu Językowe Dylematy. Nie będę zdradzał o jaki problem konkretnie chodziło, ale muszę przyznać, że tempo, w jakim zostałem poratowany, było iście zawrotne. fot. pixabay.com A poza tym jakość odpowiedzi bardzo mnie zadowoliła. Widać, że osoby zajmujące się tym serwisem znają się na swoim fachu i chętnie, w miły sposób, pomagają innym. Nie jest to żadna reklama ani materiał sponsorowany, ale po prostu dzielę się z Wami tym, jak mi pomogli i jeśli tylko macie problemy językowe, to piszcie tam śmiało: https://www.jezykowedylematy.pl Oczywiście jeśli problem jest bardziej złożony, to zastrzegają, że nie od razu będzie możliwe udzielenie pomocy, ale na te pytania proste odpowiadają baaaaaaardzo szybko; jednym słowem: ekspresowo! Aby ten odcinek nie był jedynie wysyłaniem pochwał pod adresem tego jednego konkretnego serwisu, to gorąco zachęcam Was żebyście oczywiście podzielili się swoim doświadczeniem kontaktu z Język

Tak sobie stukam i stukam w te klawiatury, a tu 48. odcinek właśnie się tworzy. Pomyślałem sobie, że to dobra okazja, żeby Wam coś zaproponować - chodzi o wspólny tekst! fot. pixabay.com Moja propozycja jest następująca: ja poniżej rozpocznę myśl, a Was bardzo gorąco proszę, żebyście w komentarzach ją podjęli i napisali dalszy ciąg od siebie. Bardzo chętnie poczytam Wasze odpowiedzi. Oczywiście jeśli ewentualnie pojawiłyby się jakieś niecenzuralne albo obraźliwe, będą kasowane. Nie ma się jednak czego obawiać, bo Wy wszyscy, drodzy Czytelnicy, jesteście ludźmi na poziomie i nie marnujecie czasu ani energii na bzdury. Do boju zatem :) Uwaga! Proszę w komentarzach rozwinąć myśl: Pisanie to moje zamiłowanie, ponieważ... Pamiętajcie, czekam na Wasze odpowiedzi. Proszę, zaproście też innych do tej zabawy. Poprzedni wpis: Powieściowo i chwila prawdy... | Pisanie #47 >>> Przykładowe inne treści blogowe: Będzie się stukało 3, czyli wypełniając "niewypełnialne" | Pisanie #38

Moi Drodzy, być może wiecie, a jak nie, to się teraz dowiecie, że do tej pory napisałem 7 odcinków mojej powieści. fot. mohamed Hassan from Pixabay   Link do wszystkich odcinków znajdziecie poniżej. Mam do Was prośbę o Waszą konstruktywną opinię na ich temat. http://pisanietomojezamilowanie.blogspot.com/search/label/Powieść  Piszcie śmiało w komentarzach! Dzięki :) Odsyłam też do innych tekstów na blogu pisanietomojezamilowanie.blogspot.com, np.  Różne języku, podobne brzmienie - majstersztyk | Pisanie #46 >>> Miejcie się najlepiej i do następnego razu! Przykładowe inne treści blogowe: Będzie się stukało 3, czyli wypełniając "niewypełnialne" | Pisanie #38 >>> Szkoda czasu | Pisanie #37 >>> Pisarz, który istnieje naprawdę | Pisanie #35 >>> Rocznicowo po raz 2 - Gość specjalny: ja bardzo zwracam uwagę na teksty | Pisanie #31 >>> Odcinek mojej powieści >>>

Czy zastanawialiście się kiedykolwiek na przykład nad tym czy brzmienie tekstu, powiedzmy wiersza, może być jednakowe w języku polskim i w jakimś innym, np. francuskim? To, że podobne mogą być jakieś pojedyncze słowa lub zdania to jest oczywiste, ale co powiecie na zbliżone brzmienie 9-wersetowych wierszy. Okazuje się, że to możliwe. fot. andreas160578, Pixabay   W sprawę zamieszczany jest nasz wybitny poeta Julian Tuwim, bo to on jest często uznawany za autora wiersza, który do złudzenia w swoim brzemieniu przypomina francuski utwór, oczywiście z pominięciem niuansów w wymowie, itd. Poza tym oba wiersze nie są specjalnie sensowne jeśli idzie o treść, ale przynajmniej w polskim utworze mimo wszystko pewien sens został zachowany. Podkreślmy jednak, że autorstwo Tuwima jest trochę naciągane, bo rzeczywistym autorem tego utworu jest niejaki J. K. Jaworski. Tuwim jak wiemy też często bawił się językiem, ale w tym przypadku był jedynie tym, który wyszperał dziwny wierszyk, który następnie &

Wcale nie tak dawno, bo w 2004 r. zmarła austriacka mistyczka Maria Simma. Jej najbardziej znanym dziełem jest to pt. "Moje przeżycia z duszami czyśćcowymi". Pamiętam jedną myśl z jej przesłania, wedle której osoba, która za życia nie zdołała odpokutować swoich win, po śmierci trafia do czyśćca i jest tam tak długo, aż ustaną skutki jej złych czynów.   fot. Lukas Bieri , Pixabay   Wiemy dobrze, że bardzo często przytrafia się zło w postaci odmowy i oszczerstwa w słowach i czynach, w słowie mówionym i słowie pisanym. Nie chcę tutaj tworzyć jakichś teorii, bo ja wizji nie miałem, niemniej wydaje się to bardzo zasadne: jeśli ktoś hejtuje, zniesławia, wysyła do internetu obraźliwe i gorszące materiały, to takie działanie nie trafia w próżnię, ale generuje zło. Nie wiem na ile zdajemy sobie z tego sprawę, ale wedle przesłania Marii Simmy możemy pokusić się o stwierdzenie: a gdyby tak każda osoba, która hertowała, musiała wiele lat spędzić w czyśćcu, bo załóżmy, że wysyłała złe inf

Jesteśmy na półmetku tegorocznych wakacji. Przyszedł też czas na publikację kolejnego tekstu na tym blogu. Jako że jest to 44. odcinek, postanowiłem króciutko poruszyć kwestię obecności liczb w tekstach literackich.   fot. Alicja z Pixabay   Jak zapewne pamiętamy, liczba "czterdzieści i cztery" pojawia się w "Dziadach" Adama Mickiewicza i stamtąd przeszła do polskiej literatury jako trochę liczba-symbol. Generalnie pisarze od czasu do czasu, wedle potrzeb i uznania, operują różnymi liczbami, np. 7, 12, 13, 99, 101, itp. To prawda, że pewne liczby mają silniejsze skojarzenia i/lub są trwalej wpisane w kulturę i literaturę danego narodu. Jest tak oczywiście z różnych przyczyn. Tak czy inaczej jestem zdecydowanym przeciwnikiem nadawania liczbom przesadnego, niemal proroczego i magicznego znaczenia. Liczba to liczba, a nie jakaś tam przyczyna lub nośnik energii, niezwykłości, itp. Jak za każdym razem również i teraz gorąco zachęcam do dzielenia się swoimi przemyśleniami

Mamy wakacje, kolejne wakacje, upragnione wakacje - wielu z nas zapewne stworzyłoby jeszcze dużo więcej tego typu określeń. Tak czy inaczej, wakacje przyszły i koniec kropka, a w zasadzie początek, bo dopiero się zaczęły ;) No dobra, ale do czego zmierzam? Chciałbym Was w tym odcinku zapytać w czym, Waszym zdaniem, tkwi tajemnica staropolskiej gawędy. Otóż właśnie wakacje, ale nie tylko, jakoś szczególnie kojarzą się z gawędą. Któż z nas nie pamięta, jak dziadek, babcia albo ktokolwiek wprawiał nas jako dzieci w zachwyt, snując barwne i zapadające w pamięć opowieści, nieraz zabawne, od czasu do czasu straszne, a zazwyczaj niosące z sobą jakiś morał. Czy myślicie, że umiejętność takiego "Sabałowego bajania" jest darem, który po prostu trzeba mieć, czy też można się czegoś takiego nauczyć? A może to otoczenie, np. odpowiedni nastrój (dla przykładu ognisko wieczorową porą), wystrój wnętrza, itp. decyduje o sukcesie gawędziarza?   Moim skromnym zdaniem jest to talent, który oczyw

Język polski - zazwyczaj dla piszących Polaków jest to oczywiście język numer jeden. Patriotyzm jest sprawą bardzo ważną, ale mimo wszystko czasami można odnieść takie wrażenie, że pisząc pewne treści chciałoby się, aby dotarły one nie tylko do ludzi czytających po polsku, ale możliwie najszerzej. fot. Dok Sev, Pixabay Ten wpis niech będzie taką zachętą do Was, żebyście podzielili się z nami, na ile języki obce są ważne w Waszej twórczości i dlaczego. Napiszcie w komentarzach, jakich języków używacie i jak wygląda skuteczność Waszego przekazu w danym języku obcym. A przykładowe teksty w obcych językach znajdziecie na stronie PolskiFR.fr . Zapraszam zatem, w pewnym sensie, do współtworzenia tego wpisu w komentarzach. Jak to jest u Was z tymi językami Poprzedni wpis: Porzucił stare życie dla... | Pisanie #41 >>> Zachęcam również do lektury m.in.: Będzie się stukało 3, czyli wypełniając "niewypełnialne" | Pisanie #38 >>> Szkoda czasu | Pisanie #37 >>>

Ten wpis, który właśnie czytacie, zrodził się w mojej głowie po obejrzeniu znakomitego filmu pt. "Sprawa Chrystusa" (w oryginale "The Case for Christ") w reżyserii Gunna Jona i z Markiem Vogelem w roli głównej. Wspomniany film opowiada prawdziwą historię (a przynajmniej jest w większości oparty na faktach) Lee Strobela, który był utytułowanym dziennikarzem, w tym m.in. laureatem prestiżowej Nagrody Pulitzera. Wszystko jednak zaczęło się zmieniać w jego życiu, gdy pewnego razu w restauracji jego córka o mało nie zmarła na skutek nieszczęśliwego zdarzenia. Na szczęście w tym samym miejscu była obecna pewna pielęgniarka, która wcale nie planowała wizyty akurat teraz. Tak się jakoś złożyło... I właśnie to, że tak się jakoś złożyło, odtąd nie dawało spokoju żonie Lee - Leslie. Dalej sprawy przybierały coraz bardziej dramatyczny bieg, aż w końcu zmusiło to Lee do zaangażowania się w proces, który stał się zapewne najważniejszym wyzwaniem dziennikarskim jego życia. Nie będ

Witam Was serdecznie w poniekąd jubileuszowym, bo 40. tekście na tym blogu. Zasiadając do jego pisania uświadomiłem sobie bardziej dobitnie, że muszę wybrać temat. Czasami ten wybór jawi się jako szczególnie trudny, gdy nasuwa się kilka interesujących propozycji. No cóż, większość z nich w danym momencie musi poczekać i cierpliwie ustawić się w kolejce. Potem najczęściej przychodzi jeszcze kilka innych pomysłów, które również wygodnie sadowią się w tejże kolejce. Potem jeszcze inne, inne i znów inne... W końcu pomysłów jest całkiem sporo, a jeśli ich nie zapisujemy, niektóre, by nie powiedzieć wiele, bezpowrotnie odchodzą do lamusa niepamięci. A nierzadko w takiej sytuacji wielka szkoda! W związku z powyższym w tym wpisie naszło mnie, żeby szczególnie podkreślić potrzebę zapisywania tematów i wyboru w życiu ludzi, którzy mniej lub bardziej zawodowo zajmują się słowem pisanym. Podobnie jak z wybieraniem książek, które przeczytamy (o tym chyba już kiedyś gdzieś napomknąłem) musimy nieraz

Jakiś czas temu trafiła w moje ręce absolutnie wyjątkowa książka, a raczej Księga - chodzi o Biblię Nawarską. Właśnie jej chciałbym dziś poświęcić trochę miejsca.   fot. @BibliaNawarska/Facebook Generalnie rzecz ujmując, Biblia jest dla mnie tą absolutnie najważniejszą książką w życiu. Pamiętam, że w dzieciństwie czasami nachodziło mnie następujące marzenie: przeczytać kiedyś wszystkie książki, jakie są na świecie. Dziś z oczywistych względów nie podchodzę już do tej sprawy aż tak bardzo optymistycznie, ale jedno wiem na pewno: warto przeczytać w życiu jak najwięcej wartościowych książek, zaś jedną trzeba bezwzględnie; ba, nawet gdyby żadnej innej się nie udało, to tę Księgę trzeba - mam na myśli rzecz jasna Biblię. A jeśli chodzi o czytanie Biblii to być może wiemy, że na rynku istnieje sporo przekładów: tych starszych i całkiem nowych. Każdy z nich ma jakiś swój szczególny rys. Wspomniana na początku tego wpisu Biblia Nawarska jest jednak naprawdę wyjątkowa. Jeśli chodzi o tekst słow

Witam Was najserdeczniej w pierwszym tekście blogowym w 2021 r.! Proszę, przyjmijcie jeszcze najlepsze życzenia noworoczne, abyście m.in. jak najpiękniej wypełniali "niewypełnialne". Taki sobie neologizm stworzyłem, ale poniżej objaśnię co i jak.   A gdybyście chcieli zerknąć do wykazu celów na 2020 r., to serdecznie zapraszam tutaj >>> .   Zachęcam do lektury wszystkich blogowych tekstów; tutaj polecam Wam szczególnie wpis książkowo-poetycki >>> i wywiad z Gościem specjalnym z zeszłego roku >>> . A teraz akapit z zeszłorocznego tekstu, który jest aktualny również na ten rok, dlatego cytuję:   "A co będzie w tym roku? Pozwólcie, że nie określę tego tak w 100% ;) Na tym blogu czeka nas zatem odkrywanie pisarskich tajemnic. Główna część mojej pisarskiej pracy związana jest z portalem polskiFR.fr oraz kwartalnikiem polonijnym we Francji "Głos Katolicki". Tam można znaleźć większość moich tekstów. Niemniej od czasu do czasu wrzucę W